“Het is helemaal niet moeilijk om aardig te zijn…”

Door het hele land wordt deze week aandacht gegeven aan de Random Act of Kindness. Vandaag bezocht ik een middelbare school waar de leerlingen worden aangemoedigd deze week eens extra aardig te doen tegen elkaar. De decaan en tevens initiatiefnemer vertelt: “Doordat de leerlingen worden uitgedaagd bewust aardige dingen voor hun omgeving te doen, hoop ik dat ze ook stilstaan bij de impact. Wat voor een invloed het heeft op hun omgeving. Misschien dat ze in de toekomst makkelijker iets aardigs doen. Daarnaast  hoop ik ook dat het gewoon een gezellige sfeer oplevert.“

Tijdens de pauze schiet ik een aantal leerlingen aan: hebben zij nou ook echt iets aardigs gedaan? De reacties verschillen, al is er één reactie die ik regelmatig terug hoor: “Ik heb deze actie niet nodig, want ik ben al heel aardig van mijzelf!”

De aardige acties lopen uiteen: bij Aardrijkskunde zijn atlassen uitgedeeld, iemand trakteerde zijn klasgenoten op paaseitjes, een ander op snoepjes en in de kantine wordt een broodje gekocht voor een klasgenoot die zijn lunch is vergeten. Drie meiden uit de brugklas vinden het een leuke actie: “Het is eigenlijk helemaal niet moeilijk om iets aardigs te doen voor iemand anders, even de deur openhouden of een compliment geven.”

Veel leerlingen die ik spreek vinden het een goed initiatief, maar hebben er toch niks mee gedaan. Een van de jongens legt uit: “Eigenlijk zou het gewoon automatisch moeten gaan, dat je mensen om je heen helpt en aardig voor hen bent. Nu is het toch minder gemeend.”

Een van de docenten introduceert nog een mooie afkorting: AAL – Always Acting out of Love. “Gewoon aardig zijn, behulpzaam, betrokken, vriendelijk en een positieve grondhouding is volgens mij allereerst een Bijbelse opdracht en daarnaast een levensstijl die maar één nadeel kent: mensen maken er wel eens misbruik van, lopen over je heen of nemen je niet serieus. Dat zijn dus eigenlijk drie nadelen… maar een rotopmerking komt minimaal 3x zo hard aan als een compliment.”